FOTOTERAPIA

Jest to „ważna forma terapii osób i ich rodzin, sposobem na budowanie więzi międzyludzkich, ćwiczeniem funkcji umysłowych i rozwijaniem możliwości artystycznych”.

Według Weiser fototerapia składa się z:

• fotografowania siebie,
• fotografowania rodziny,
• wspólnego przeglądania zdjęć.

Dzięki oglądaniu zdjęć możemy stworzyć do nich własną historię, która może być inna niż ta stworzona przez autora. Pobudzamy przez to swoją wyobraźnię i wrażliwość na sztukę. Ponadto pomaga to w łączeniu wspomnień i rzeczy oraz pozwala je zrozumieć. Zdjęcia pomagają osobom z niepełnosprawnością intelektualną wyrazić siebie, a nawet komunikować się z innymi. Młodsze dzieci poprzez fotografie uczą się rozpoznawać i nazywać członków swojej rodziny, swój dom, czy podstawowe rzeczy, z których na co dzień korzysta. Starsze osoby dzięki temu mogą porównywać zmiany jakie zaszły w nich na przestrzeni czasu, oglądając swoje starsze i obecne zdjęcia. Mobilizuje to do nawiązania kontaktu i dialogu z terapeutą. Ważną funkcją fotografowania jest też to, że można upamiętnić ważne chwile lub osoby, a gdy ich zabraknie to będziemy mogli dzięki nim sięgnąć do naszych wspomnień.

Źródło:

• Borowska-Beszta B., (2008), Echa ekspresji: kulturoterapia w andragogice specjalnej, Oficyna Wydawnicza ,,Impuls”, 2008.

https://fshoq.com/pl/darmowe-zdjecia/p/91/kobieta-fotograf-trzymajaca-retro-aparat-fotograficzny-yashica-w-dloni